موادی که آهنرباهای قوی می توانند جذب کنند به عنوان فرومغناطیسی، پارامغناطیس یا دیامغناطیس طبقه بندی می شوند. این طبقه بندی ها برای توصیف درجه ای که یک ماده می تواند به یک آهنربا جذب شود استفاده می شود.
1. مواد فرومغناطیسی
مواد فرومغناطیسی: گادولینیوم، آهن، کبالت و نیکل
مواد فرومغناطیسی (حاوی عناصر آهن، نیکل، کبالت یا گادولینیوم) به صورت مغناطیسی جذب می شوند.
مواد فرومغناطیسی به این دلیل طبقه بندی می شوند که اتم های آنها دارای سطح بالایی از مغناطیس به دلیل نحوه چینش الکترون های آنها هستند. الکترون ها به راحتی در یک جهت مغناطیسی قرار می گیرند و آنها را برای آهنربا جذاب می کند.
اکثر انواع فولاد ضد زنگ به عنوان فرومغناطیسی طبقه بندی می شوند، اما همه آنها فرومغناطیسی نیستند، به عنوان مثال، فولاد زنگ نزن آستنیتی نوعی فولاد ضد زنگ غیر مغناطیسی است.
اینکه آیا فولاد ضد زنگ به عنوان فرومغناطیسی طبقه بندی می شود بستگی به آلیاژی دارد که از آن ساخته شده است، زیرا برخی از آلیاژها حاوی نیکل بالایی هستند که می تواند بر مغناطیس تأثیر منفی بگذارد.
2. مواد پارامغناطیس
از آنجایی که فلزات پارامغناطیس دارای تعداد محدودی الکترون هستند که در یک جهت مغناطیسی قرار گرفته اند، جاذبه آنها به آهنربا بسیار ضعیف است. با این حال، این فلزات به اندازه کافی قوی نیستند که بتوانند مغناطیس خود را ایجاد کنند.
در مقابل، آنها حدود یک میلیون بار ضعیف تر از مواد فرومغناطیسی هستند، به این معنی که میدان مغناطیسی آنها را فقط می توان با ابزارهای بسیار حساس، مانند مغناطیس سنج، اندازه گیری کرد.
نمونه هایی از مواد پارامغناطیس عبارتند از آلومینیوم، اورانیوم و پلاتین.
3. مواد ضد مغناطیسی
مواد دیامغناطیسی فلزاتی هستند که وقتی در نزدیکی میدان های مغناطیسی قوی قرار می گیرند، آهنرباها را ضعیف دفع می کنند. آنها خودشان میدان های مغناطیسی کوچکی با قطب های مخالف ایجاد می کنند و باعث می شوند که دو میدان مغناطیسی یکدیگر را دفع کنند.
فلزاتی مانند بیسموت و کربن گرافیت از انواع مواد دیامغناطیس هستند.
4. مواد غیر مغناطیسی
مواد غیر مغناطیسی آنهایی هستند که اتم هایی دارند که نمی توانند مغناطیسی شوند، مهم نیست که چقدر در معرض میدان مغناطیسی قرار می گیرند. به عنوان مثال، چوب، پلاستیک و شیشه مواد غیر مغناطیسی هستند.